به گزارش اینجاخبر   عباس مدحجی در یادداشتی درباره ویدیوی وایرال شده از مدیرعامل سازمان منطقه آزاد اروند نوشت :

در نشست خبری هفته پیش مدیرعامل سازمان منطقه آزاد اروند با جمعی از خبرنگاران و اصحاب رسانه علی زارعی در پاسخ یکی از خبرنگاران که درباره محل سکونتش پرسیده بود گفت که نباید محل سکونت من یا خودرویی که سوار میشوم برای شما مهم باشد. در این نشست سوالات زیادی درباره وضعیت کنونی منطقه آزاد اروند و سازمان آن مطرح شد اما بخش جنجالی آن در ویدیویی وایرال شد همان بخشی ست که از مدیر عامل درباره محل اقامتش سوال میشود.

در واقع علی زارعی در همان ساختمانی ساکن شده است که اسمعیل زمانی [مدیر اسبق این سازمان که بعدها با اتهامات مالی بازداشت شد] ساکن بود. اقامتگاهی در منطقه اعیان نشین بریم آبادان، ویژه برخی از کارکنان نفت، منطقه ای که سکونت در آن برای هرکسی ممکن نیست. و عجیب تر آنکه زارعی در آن نشست میگوید که ۹۰ درصد مردم در بریم زندگی میکنند و پیگیری اینجور موضوعات رفتار زرد است. ادعایی مضحک که باعث شد ویدیو در فضای مجازی واکنش های متفاوتی بدنبال داشته باشد. ویدیوی کامل، طولانی ست و توضیحات بیشتری دارد و در آن زارعی از اهمیت خروجی کار و عملکرد نسبت به سبک زندگی میگوید اما فارغ از تمام حواشی، پاسخ به این سوال شاید ریشه تمام جنجال ها باشد: که آیا واقعا نباید محل سکونت یا سبک زندگی مسولان برای مردم مهم باشد؟

اگر شخصی در مجموعه های خصوصی بدون ارتباط با بیت المال و حق مردم چنین ادعایی کند شاید قابل قبول باشد اما قبول این ادعا از راس هرم مدیریت دولتی و حکومتی که حداقل ادعا دارد بر پایه ی مردمی ست آنهم مدیریت حداقل ۵۰۰ هزار نفر را برعهده دارد چندان آسان نیست. نمیتوان صرفا منتظر عملکرد و گزارش بود و چشم روی برخی از بخش های زندگی مسولان بست با این ادعا که صرفا خروجی مهم است. نظارت دقیق مردم بر زندگی مسولان حتی تا آنجایی که از تلفن دولتی برای مکالمه شخصی استفاده نکنند در دموکرات ترین و شفاف ترین کشورها هم متد است. حال در کشور ما که درگیر بروکراسی ست و عدم شفافیت در خیلی از امورات از مجلس گرفته تا دولت باب رانت و اختلاس و تبعیض را بازگذاشته، آیا نباید برای مردم مهم باشد مسولانشان با حق و پولشان چه میکنند و چطور زندگی میکنند ؟

البته که عملکرد و بیلان کاری مهم است اما در جایی که عملکردها در چهارگزارش سفارشی و بریدن روبان و ارسال گزارش به بالا دست خلاصه نشود و ملموس در زندگی مردم دیده شود. احتمالا تعریف رفتار زرد نزد مسولان وقت ، وقتی صداوسیمای مرکز آبادان طی گزارشی پرطمطراق، کاملا تبلیغی و سفارشی از برداشتن درب حوزه مدیریت سازمان منطقه آزاد اروند توسط اسکندری مدیر عامل پیشین سازمان تمجید میکرد کاملا متفاوت بود. در آموزه های دینی ما بسیار به زندگی همسان مسولان و مردم سفارش شده بحدی که امام علی (‌‌ع) در چندین نامه والیان مناطق مختلف را حتی برای خوردن غذای اشرافی مؤاخذه میکند و توصیه به زندگی متعادل میکند. حال چه شده که در دولتی که ادعای انقلابی و مردمی دارد و شعارش این است، چنین پاسخ هایی بطور عمومی از سوی مسولان بطور عمومی مطرح میشود جای پرسش دارد.

در ویدیو درباره چندین موضوع مهم دیگر هم سوال مطرح شد. از وضعیت بهداشت تا اقتصاد، از استخدامها تا وضعیت فرهنگی، از ایرلاینها تا آخرین وضعیت فرودگاه، اما اصرار تکراری مدیرعامل بر اینکه آن سوالها را نپرسید و بجایش درباره همینها بپرسید در نوع خود هم قابل تامل بود. گرچه در شهرهایی که هنوز درگیر فاضلاب و سگهای ولگرد و عدم جمع آوری زباله و حتی آسفالت نامناسب اند، سوال درباره ی شهرشیمی و اتصال به کوریدور غرب و دلایل کم رونقی بنادر کمی مضحک بنظر نمیرسد؟ و البته که برای مردم یا حداقل بخشی از مردم و رسانه ها مهم است که مسولانشان چه میکنند و کجا زندگی میکنند و چه می اندوزند. اگر همین پرسش و نظارت نیم بند هم نباشد که معلوم نیست چند مسول دیگر راحت تر به آنچه در نظر دارند برسند. مسول دولتی درحال ارتزاق از بیت المال است و منطقی ست که مردم بر آن نظارت داشته باشند. حقیقتا این میزان از تعجب پیگیری امورات مسولان آنهم در دولت رئیسی برای ماهم تعجب آور است.